Σε παρακράτηση φόρου υπόκεινται οι πληρωμές που καταβάλλονται για αυτές τις αμοιβές, ανεξαρτήτως εάν οι υπηρεσίες έχουν παρασχεθεί στην Ελλάδα, όταν ο λήπτης της αμοιβής είναι φυσικό πρόσωπο.

Με την Πολ. 1120/25.4.2014, (Θέμα: «Φορολογική μεταχείριση των αμοιβών που καταβάλλονται για τεχνικές υπηρεσίες, αμοιβές διοίκησης, αμοιβές για συμβουλευτικές και παρόμοιες υπηρεσίες»), με την οποία κοινοποιούνται διατάξεις της περ. δ’,  παρ. 1, του άρθρου 62 καθώς και της περ. δ’, παρ. 1, του άρθρου 64 του Ν 4172/2013 (ΚΦΕ), που αφορούν στην παρακράτηση φόρου επί των παραπάνω αμοιβών, διευκρινίζεται καταρχάς, ότι σε παρακράτηση φόρου υπόκεινται οι πληρωμές που καταβάλλονται για αυτές τις αμοιβές, ανεξαρτήτως εάν οι υπηρεσίες έχουν παρασχεθεί στην Ελλάδα, όταν ο λήπτης της αμοιβής είναι φυσικό πρόσωπο.

Περαιτέρω, βάσει της παρ. 5, του άρθρου 6 του ΚΦΑΣ,  ο υπόχρεος απεικόνισης συναλλαγών, το Δημόσιο και τα λοιπά πρόσωπα της παρ. 1 του άρθρου 3 (επιτροπές, ενώσεις προσώπων, μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, ξένες αποστολές κ.λπ.) αποδεικνύουν τις συναλλαγές τους με τη σύνταξη τίτλου κτήσης, μέσα στις προβλεπόμενες προθεσμίες, στον οποίο τίτλο κτήσης περιλαμβάνονται τα στοιχεία των συμβαλλομένων, καθώς και τα στοιχεία της συναλλαγής, για τα αγαθά που αγοράζουν από πρόσωπα που δεν έχουν υποχρέωση για έκδοση τιμολογίου κατά την πώληση αγαθών ή την παροχή υπηρεσιών. Ο τίτλος κτήσης επομένως, είναι το δικαιολογητικό στοιχείο που αντικατέστησε την γνωστή μας απόδειξη δαπάνης του άρθρου 15 του καταργηθέντος ΚΒΣ.

Αμέσως μετά, στην επόμενη παρ. 2 του άρθρου 3 του ΚΦΑΣ, διευκρινίζεται ότι δεν είναι υπόχρεοι απεικόνισης συναλλαγών τα φυσικά πρόσωπα, με εξαίρεση τους ελεύθερους επαγγελματίες (σ.σ.: η φράση που αναφέρεται στους ελεύθερους επαγγελματίες χρειάζεται μια νομοτεχνική προσαρμογή, αφού δεν υπάρχει πλέον αυτός ο όρος στο νέο ΚΦΕ), τα οποία πρόσωπα, ευκαιριακά και ως παρεπόμενη απασχόληση, πωλούν προϊόντα ή παρέχουν υπηρεσίες για τις οποίες εκδίδονται στοιχεία από τον αντισυμβαλλόμενο (δηλαδή, εκδίδει τίτλο κτήσης).

Τέλος, στην ως άνω Πολ. 1120/2014 αναφέρεται, ότι «βάσει της ανωτέρω διάταξης (σ.σ.: εννοεί την περ. δ’ της παρ. 1 του άρθρου 62 του ΚΦΕ), σε παρακράτηση φόρου υπόκεινται μόνο οι αμοιβές που λαμβάνουν τα φυσικά πρόσωπα  που ασκούν επιχειρηματική δραστηριότητα, δηλαδή οι ατομικές επιχειρήσεις, καθώς και οι μη υπόχρεοι σε τήρηση βιβλίων και έκδοση στοιχείων του Κ.Φ.Α.Σ. που ασκούν επιχειρηματική δραστηριότητα, ανεξαρτήτως εάν έχουν τη φορολογική τους κατοικία στην ημεδαπή ή στην αλλοδαπή, τα οποία παρέχουν τις ανωτέρω υπηρεσίες σε υπόχρεους του άρθρου 61 του ίδιου νόμου (ήτοι: σε νομικά πρόσωπα ή σε νομικές οντότητες, σε φυσικά πρόσωπα που ασκούν επιχειρηματική δραστηριότητα, σε φορείς γενικής κυβέρνησης, κ.λπ.)».

Από τον συνδυασμό των παραπάνω προκύπτει ότι το κρίσιμο στοιχείο για την διενέργεια παρακράτησης φόρου, είναι η άσκηση επιχειρηματικής δραστηριότητας. Συνεπώς, κατά τη γνώμη μας, όσοι δεν ασκούν επιχειρηματική δραστηριότητα, αλλά αποκτούν εισόδημα από περιστασιακή εργασία, το οποίο σε καμία περίπτωση δεν χαρακτηρίζεται άσκηση δραστηριότητας (ή άσκηση πρώην ελευθερίου επαγγέλματος), δεν υπόκεινται σε παρακράτηση φόρου 20%, όπως αντιθέτως συνέβαινε με τις διατάξεις του «παλαιού» ΚΦΕ, όπου ρητά αναφερόταν η υποχρέωση αυτή, κατά την έκδοση της απόδειξης δαπάνης του άρθρου 15 (παρ. 1, περ. ε’, άρθρου 55 και παρ. 1, άρθρου 58, Ν 2238/1994).

Θεωρούμε πάντως, ότι παραμένει ο υπολογισμός τελών αναλογιστικού χαρτοσήμου 3,6% (με τον ΟΓΑ), σύμφωνα με τις διατάξεις του Κ.Τ.Χαρτοσήμου (παρ. 6, άρθρου 15ε).

Πηγη: epixeirisi.gr